PP

polipropylen (PP), znany również jako polipropen, Jest termoplastyczny polimer stosowany w wielu różnych zastosowaniach, w tym pakowanie i etykietowanie, tekstylia (np. liny, bielizna termoaktywna i dywany), artykuły papiernicze, części plastikowe i różnego rodzaju pojemniki wielokrotnego użytku, sprzęt laboratoryjny, głośniki, części samochodowe, banknoty polimerowe. Polimer addycyjny wytwarzany z monomeru propylenu, jest wytrzymały i niezwykle odporny na wiele rozpuszczalników chemicznych, zasad i kwasów.

W 2013 roku światowy rynek polipropylenu wynosił około 55 milionów ton metrycznych.

nazwy
Nazwa IUPAC: poli(propen)
Inne nazwy: Polipropylen; Polipropen; Polipropen 25 [USAN]; Polimery propenowe; Polimery propylenu; 1-propen
Identyfikatory
Numer CAS	9003-07-0
Właściwości
Wzór chemiczny	(C3H6)n
Gęstość	0.855 g / cm3, bezpostaciowy 0.946 g / cm3, krystaliczny
Temperatura topnienia	130 do 171 ° C (266 do 340 ° F; 403 do 444 K)
O ile nie zaznaczono inaczej, podane są dane dotyczące materiałów w ich materiałach stan standardowy (w temperaturze 25°C [77°F], 100 kPa).

Właściwości chemiczne i fizyczne

Polipropylen jest pod wieloma względami podobny do polietylenu, zwłaszcza pod względem zachowania w roztworze i właściwości elektrycznych. Dodatkowo obecna grupa metylowa poprawia właściwości mechaniczne i odporność termiczną, natomiast zmniejsza się odporność chemiczna. Właściwości polipropylenu zależą od masy cząsteczkowej i rozkładu masy cząsteczkowej, krystaliczności, rodzaju i proporcji komonomeru (jeśli jest stosowany) oraz izotaktyczności.

Właściwości mechaniczne

Gęstość PP wynosi od 0.895 do 0.92 g/cmXNUMX. Dlatego PP jest towarowy plastik o najniższej gęstości. O niższej gęstości, części listew o mniejszej masie i większej liczbie części określonej masy tworzywa sztucznego. W przeciwieństwie do polietylenu, obszary krystaliczne i amorficzne różnią się tylko nieznacznie swoją gęstością. Jednak gęstość polietylenu może znacznie zmienić się z wypełniaczami.

Moduł Younga PP mieści się w przedziale od 1300 do 1800 N/mm².

Polipropylen jest zwykle wytrzymały i elastyczny, zwłaszcza po kopolimeryzacji z etylenem. Dzięki temu polipropylen może być stosowany jako tworzywo konstrukcyjne, konkurując z materiałami takimi jak akrylonitryl-butadien-styren (ABS). Polipropylen jest w miarę ekonomiczny.

Polipropylen ma dobrą odporność na zmęczenie.

Właściwości termiczne

Temperatura topnienia polipropylenu występuje w pewnym zakresie, dlatego temperaturę topnienia określa się, znajdując najwyższą temperaturę na wykresie różnicowej kalorymetrii skaningowej. Idealnie izotaktyczny PP ma temperaturę topnienia 171 ° C (340 ° F). Handlowy izotaktyczny PP ma temperaturę topnienia w zakresie od 160 do 166 ° C (320 do 331 ° F), w zależności od materiału ataktycznego i krystaliczności. Syndiotaktyczny PP o krystaliczności 30% ma temperaturę topnienia 130 ° C (266 ° F). Poniżej 0 ° C PP staje się kruchy.

Rozszerzalność cieplna polipropylenu jest bardzo duża, ale nieco mniejsza niż polietylenu.

Właściwości chemiczne

Polipropylen jest w temperaturze pokojowej odporny na tłuszcze i prawie wszystkie rozpuszczalniki organiczne, z wyjątkiem silnych utleniaczy. Kwasy i zasady nieutleniające można przechowywać w pojemnikach wykonanych z PP. W podwyższonej temperaturze PP można rozpuścić w rozpuszczalnikach o niskiej polarności (np. ksylenie, tetralinie i dekalinie). Ze względu na trzeciorzędowy atom węgla PP jest mniej odporny chemicznie niż PE (patrz reguła Markownikowa).

Większość dostępnego na rynku polipropylenu jest izotaktyczna i ma pośredni poziom krystaliczności pomiędzy Polietylen o niskiej gęstości (LDPE) i polietylen o dużej gęstości (HDPE). Izotaktyczny i ataktyczny polipropylen jest rozpuszczalny w P-ksylenie w temperaturze 140 stopni Celsjusza. Izotaktyczny wytrąca się, gdy roztwór ochładza się do 25 stopni Celsjusza, a część ataktyczna pozostaje rozpuszczalna w P-ksylenie.

Wskaźnik szybkości płynięcia (MFR) lub wskaźnik szybkości płynięcia (MFI) jest miarą masy cząsteczkowej polipropylenu. Miara pozwala określić, jak łatwo będzie przepływać stopiony surowiec podczas przetwarzania. Polipropylen o wyższym MFR łatwiej wypełni plastikową formę podczas procesu produkcji metodą wtrysku lub rozdmuchu. Jednakże wraz ze wzrostem płynięcia stopu niektóre właściwości fizyczne, takie jak udarność, ulegną pogorszeniu. Istnieją trzy ogólne typy polipropylenu: homopolimer, kopolimer statystyczny i kopolimer blokowy. Komonomer zwykle stosuje się z etylenem. Kauczuk etylenowo-propylenowy lub EPDM dodany do homopolimeru polipropylenu zwiększa jego udarność w niskich temperaturach. Losowo spolimeryzowany monomer etylenu dodany do homopolimeru polipropylenu zmniejsza krystaliczność polimeru, obniża temperaturę topnienia i czyni polimer bardziej przezroczystym.

degradacja

Polipropylen jest podatny na degradację łańcucha pod wpływem ciepła i promieniowania UV, takiego jak to występujące w świetle słonecznym. Utlenianie zwykle zachodzi na trzeciorzędowym atomie węgla obecnym w każdej powtarzalnej jednostce. Tworzy się tu wolny rodnik, który następnie reaguje z tlenem, po czym następuje rozerwanie łańcucha, w wyniku czego powstają aldehydy i kwasy karboksylowe. W zastosowaniach zewnętrznych pojawia się jako sieć drobnych pęknięć i rys, które wraz z upływem czasu stają się głębsze i poważniejsze. Do zastosowań zewnętrznych należy stosować dodatki pochłaniające promieniowanie UV. Sadza zapewnia również pewną ochronę przed atakiem UV. Polimer może również ulegać utlenieniu w wysokich temperaturach, co jest częstym problemem podczas operacji formowania. Zwykle dodaje się przeciwutleniacze, aby zapobiec degradacji polimeru. Wykazano, że społeczności drobnoustrojów wyizolowane z próbek gleby zmieszanych ze skrobią są zdolne do degradacji polipropylenu. Donoszono, że polipropylen ulega degradacji w organizmie człowieka jako wszczepialne urządzenia siatkowe. Zdegradowany materiał tworzy na powierzchni włókien siatki warstwę przypominającą korę drzewa.

Właściwości optyczne

PP może stać się półprzezroczysty, gdy jest bezbarwny, ale nie można go tak łatwo uczynić przezroczystym jak polistyren, akryl lub niektóre inne tworzywa sztuczne. Często jest nieprzezroczysty lub zabarwiony pigmentami.

Historia

Chemicy z Phillips Petroleum, J. Paul Hogan i Robert L. Banks, po raz pierwszy spolimeryzowali propylen w 1951 r. Propylen został po raz pierwszy spolimeryzowany do krystalicznego polimeru izotaktycznego przez Giulio Nattę oraz niemieckiego chemika Karla Rehna w marcu 1954 r. To pionierskie odkrycie doprowadziło do dużych Produkcja na skalę komercyjną polipropylenu izotaktycznego przez włoską firmę Montecatini od 1957 roku. Natta i jego współpracownicy po raz pierwszy zsyntetyzowali syndiotaktyczny polipropylen.

Drugim najważniejszym tworzywem sztucznym jest polipropylen, którego przychody mają przekroczyć 145 miliardów dolarów do 2019 roku. Prognozuje się, że sprzedaż tego materiału będzie rosła w tempie 5.8% rocznie do 2021 roku.

Synteza

Ważnym pojęciem w zrozumieniu związku pomiędzy strukturą polipropylenu a jego właściwościami jest taktyczność. Względna orientacja każdej grupy metylowej (CH
3 na rysunku) w stosunku do grup metylowych w sąsiednich jednostkach monomeru ma silny wpływ na zdolność polimeru do tworzenia kryształów.

Katalizator Zieglera-Natty jest w stanie ograniczyć łączenie cząsteczek monomeru do określonej regularnej orientacji, albo izotaktycznej, gdy wszystkie grupy metylowe są umieszczone po tej samej stronie w stosunku do szkieletu łańcucha polimeru, albo syndiotaktycznej, gdy pozycje grupy metylowe występują naprzemiennie. Dostępny w handlu polipropylen izotaktyczny jest wytwarzany przy użyciu dwóch rodzajów katalizatorów Zieglera-Natty. Pierwsza grupa katalizatorów obejmuje katalizatory stałe (przeważnie na nośniku) oraz niektóre rodzaje rozpuszczalnych katalizatorów metalocenowych. Takie izotaktyczne makrocząsteczki zwijają się w spiralny kształt; helisy te następnie ustawiają się obok siebie, tworząc kryształy, które nadają komercyjnemu polipropylenowi izotaktycznemu wiele jego pożądanych właściwości.

Inny typ katalizatorów metalocenowych wytwarza syndiotaktyczny polipropylen. Te makrocząsteczki również zwijają się w helisy (innego typu) i tworzą materiały krystaliczne.

Gdy grupy metylowe w łańcuchu polipropylenu nie wykazują preferowanej orientacji, polimery nazywane są ataktycznymi. Polipropylen ataktyczny jest amorficznym materiałem gumowatym. Można go wytwarzać komercyjnie albo ze specjalnym typem katalizatora Zieglera-Natty na nośniku, albo z niektórymi katalizatorami metalocenowymi.

Nowoczesne katalizatory Zieglera-Natty na nośnikach opracowane do polimeryzacji propylenu i innych 1-alkenów do polimerów izotaktycznych zwykle wykorzystują TiCl
4 jako składnik aktywny i MgCl
2 jako wsparcie. Katalizatory zawierają także modyfikatory organiczne, estry i diestry kwasów aromatycznych lub etery. Katalizatory te aktywuje się specjalnymi kokatalizatorami zawierającymi związek glinoorganiczny, taki jak Al (C₂H₅)₃ i drugi typ modyfikatora. Katalizatory są zróżnicowane w zależności od procedury stosowanej do kształtowania cząstek katalizatora z MgCl₂ oraz w zależności od rodzaju modyfikatorów organicznych stosowanych podczas wytwarzania katalizatora i stosowania w reakcjach polimeryzacji. Dwie najważniejsze cechy technologiczne wszystkich katalizatorów osadzonych na nośniku to wysoka produktywność i wysoki udział krystalicznego izotaktycznego polimeru, który wytwarzają w temperaturze 70–80 ° C w standardowych warunkach polimeryzacji. Komercyjną syntezę izotaktycznego polipropylenu prowadzi się zwykle w środowisku ciekłego propylenu lub w reaktorach gazowych.

Komercyjna synteza syndiotaktycznego polipropylenu przeprowadzana jest przy użyciu specjalnej klasy katalizatorów metalocenowych. Wykorzystują zmostkowane kompleksy bis-metalocenowe typu mostkowego (Cp₁) (Cp₂) ZrCl₂ gdzie pierwszy ligand Cp jest grupą cyklopentadienylową, drugi ligand Cp jest grupą fluorenylową, a mostek między dwoma ligandami Cp to -CH₂-CH₂-,> SiMe₂lub> SiPh₂. Kompleksy te przekształca się w katalizatory polimeryzacji poprzez aktywację ich specjalnym kokatalizatorem glinoorganicznym, metyloglinoksanem (MAO).

Procesy przemysłowe

Tradycyjnie najbardziej reprezentatywnymi sposobami produkcji polipropylenu są trzy procesy produkcyjne.

Zawiesina lub zawiesina węglowodorów: wykorzystuje w reaktorze ciekły, obojętny rozcieńczalnik węglowodorowy, aby ułatwić przeniesienie propylenu do katalizatora, usunięcie ciepła z układu, dezaktywację/usunięcie katalizatora, jak również rozpuszczenie ataktycznego polimeru. Zakres gatunków, które można było wyprodukować, był bardzo ograniczony. (Technologia wyszła z użycia).

Masa (lub zawiesina luzem): wykorzystuje ciekły propylen zamiast ciekłego obojętnego rozcieńczalnika węglowodorowego. Polimer nie rozpuszcza się w rozcieńczalniku, lecz osadza się na ciekłym propylenie. Utworzony polimer jest odprowadzany, a nieprzereagowany monomer odparowywany.

Faza gazowa: wykorzystuje gazowy propylen w kontakcie ze stałym katalizatorem, w wyniku czego powstaje medium ze złożem fluidalnym.

Produkcja

Proces topienia polipropylenu można osiągnąć poprzez wytłaczanie i odlewanie. Typowe metody wytłaczania obejmują wytwarzanie włókien rozdmuchiwanych ze stopu i spajanych w celu utworzenia długich rolek do przyszłej konwersji w szeroką gamę przydatnych produktów, takich jak maski na twarz, filtry, pieluchy i chusteczki.

Najpopularniejszą techniką kształtowania jest wtryskiwanie, który jest używany do części takich jak kubki, sztućce, fiolki, nakrętki, pojemniki, artykuły gospodarstwa domowego i części samochodowe, takie jak baterie. Powiązane techniki rozdmuchem i formowanie przez rozdmuchiwanie z rozciąganiem stosowane są również, które obejmują zarówno wytłaczanie, jak i formowanie.

Duża liczba zastosowań końcowych polipropylenu jest często możliwa dzięki możliwości dostosowania gatunków o określonych właściwościach molekularnych i dodatkach podczas jego produkcji. Można na przykład dodać dodatki antystatyczne, aby powierzchnie polipropylenowe były odporne na kurz i brud. W przypadku polipropylenu można również zastosować wiele technik wykańczania fizycznego, takich jak obróbka skrawaniem. Na części polipropylenowe można zastosować obróbkę powierzchniową w celu zwiększenia przyczepności farb drukarskich i farb.

Dwuosiowo zorientowany polipropylen (BOPP)

Gdy folia polipropylenowa jest wytłaczana i rozciągana zarówno w kierunku maszynowym, jak i w poprzek kierunku maszynowego, nazywa się to dwuosiowo zorientowany polipropylen. Orientacja dwuosiowa zwiększa siłę i przejrzystość. BOPP jest szeroko stosowany jako materiał opakowaniowy do pakowania produktów takich jak przekąski, produkty świeże i słodycze. Można go łatwo powlekać, drukować i laminować, aby uzyskać wymagany wygląd i właściwości do stosowania jako materiał opakowaniowy. Proces ten nazywa się zwykle konwersją. Zwykle jest produkowany w dużych rolkach, które są cięte na maszynach do cięcia wzdłużnego na mniejsze rolki do stosowania w maszynach pakujących.

Trendy rozwojowe

Wraz ze wzrostem poziomu wydajności wymaganej w celu zapewnienia jakości polipropylenu w ostatnich latach, w procesie produkcji polipropylenu włączono różnorodne pomysły i rozwiązania.

Istnieją mniej więcej dwa kierunki poszczególnych metod. Jednym z nich jest poprawa jednorodności cząstek polimeru wytwarzanych przy użyciu reaktora typu cyrkulacyjnego, a drugim jest poprawa jednorodności cząstek polimeru wytwarzanych przy użyciu reaktora o wąskim rozkładzie czasu retencji.

Konsultacje

Ponieważ polipropylen jest odporny na zmęczenie, większość plastikowych zawiasów, takich jak te w butelkach typu flip-top, jest wykonana z tego materiału. Jednakże ważne jest, aby zapewnić, że cząsteczki łańcucha są zorientowane w poprzek zawiasu, aby zmaksymalizować wytrzymałość.

Bardzo cienkie arkusze (~2–20 µm) polipropylenu są stosowane jako dielektryk w niektórych wysokowydajnych kondensatorach impulsowych i niskostratnych RF.

Polipropylen jest stosowany w produkcji systemów rurowych; zarówno te charakteryzujące się wysoką czystością, jak i te zaprojektowane pod kątem wytrzymałości i sztywności (np. te przeznaczone do stosowania w instalacjach wodociągowych, grzewczych i chłodniczych oraz w wodzie odzyskanej). Materiał ten jest często wybierany ze względu na jego odporność na korozję i wymywanie chemiczne, odporność na większość form uszkodzeń fizycznych, w tym uderzenia i zamarzanie, korzyści dla środowiska oraz zdolność do łączenia poprzez stapianie cieplne zamiast klejenia.

Wiele plastikowych przedmiotów do użytku medycznego lub laboratoryjnego można wykonać z polipropylenu, ponieważ jest on w stanie wytrzymać ciepło w autoklawie. Jego odporność na ciepło umożliwia również wykorzystanie go jako materiału do produkcji czajników klasy konsumenckiej. Wykonane z niego pojemniki na żywność nie topią się w zmywarce, jak również nie topią się podczas przemysłowych procesów napełniania na gorąco. Z tego powodu większość plastikowych pojemników na produkty mleczne jest wykonana z polipropylenu uszczelnionego folią aluminiową (oba materiały są odporne na ciepło). Po ostygnięciu produktu często zakrywa się pojemniki pokrywkami wykonanymi z mniej żaroodpornego materiału, takiego jak LDPE lub polistyren. Takie pojemniki stanowią dobry praktyczny przykład różnicy w module, ponieważ łatwo widoczne jest wrażenie gumowatości (bardziej miękkiego, bardziej elastycznego) LDPE w porównaniu z polipropylenem o tej samej grubości. Wytrzymałe, półprzezroczyste pojemniki z tworzywa sztucznego wielokrotnego użytku, wykonane w szerokiej gamie kształtów i rozmiarów dla konsumentów z różnych firm, takich jak Rubbermaid i Sterilite, są zwykle wykonane z polipropylenu, chociaż pokrywki są często wykonane z nieco bardziej elastycznego LDPE, dzięki czemu można je zatrzaskiwać na pojemnik, aby go zamknąć. Z polipropylenu można również wytwarzać butelki jednorazowe, zawierające płynne, sproszkowane lub podobne produkty konsumenckie, chociaż do produkcji butelek powszechnie stosuje się również HDPE i politereftalan etylenu. Wiadra plastikowe, akumulatory samochodowe, kosze na śmieci, butelki na receptę, pojemniki chłodnicze, naczynia i dzbanki są często wykonane z polipropylenu lub HDPE, które zwykle mają raczej podobny wygląd, dotyk i właściwości w temperaturze otoczenia.

Powszechnym zastosowaniem polipropylenu jest polipropylen zorientowany dwuosiowo (BOPP). Te arkusze BOPP są używane do wytwarzania szerokiej gamy materiałów, w tym przezroczystych toreb. Kiedy polipropylen jest zorientowany dwuosiowo, staje się krystalicznie przezroczysty i służy jako doskonały materiał opakowaniowy dla produktów artystycznych i detalicznych.

Polipropylen o wysokiej trwałości kolorów jest szeroko stosowany w produkcji dywanów, chodników i mat do użytku domowego.

Polipropylen jest szeroko stosowany w linach, wyróżnia się tym, że jest na tyle lekki, że może unosić się w wodzie. Przy jednakowej masie i konstrukcji lina polipropylenowa ma podobną wytrzymałość jak lina poliestrowa. Polipropylen kosztuje mniej niż większość innych włókien syntetycznych.

Polipropylen jest również stosowany jako alternatywa dla polichlorku winylu (PVC) jako izolacja kabli elektrycznych dla kabli LSZH w środowiskach o słabej wentylacji, głównie w tunelach. Dzieje się tak dlatego, że emituje mniej dymu i nie zawiera toksycznych halogenów, które w warunkach wysokiej temperatury mogą powodować wytwarzanie kwasu.

Polipropylen jest również stosowany w szczególności w membranach dachowych jako hydroizolacyjna górna warstwa systemów jednowarstwowych w przeciwieństwie do systemów z modyfikowanymi bitami.

Polipropylen jest najczęściej stosowany do kształtek z tworzyw sztucznych, w których jest wtryskiwany do formy w stanie stopionym, tworząc złożone kształty przy stosunkowo niskim koszcie i dużej objętości; przykłady obejmują górne części butelek, butelki i wyposażenie.

Może być również produkowany w formie arkuszy, powszechnie stosowanych do produkcji teczek biurowych, opakowań i pudeł do przechowywania. Szeroka gama kolorystyczna, trwałość, niski koszt i odporność na zabrudzenia sprawiają, że idealnie nadaje się jako okładka ochronna do papierów i innych materiałów. Ze względu na te cechy jest stosowany w naklejkach z kostką Rubika.

Dostępność arkusza polipropylenu dała możliwość wykorzystania tego materiału przez projektantów. Lekki, trwały i kolorowy plastik stanowi idealne medium do tworzenia jasnych odcieni, a wiele projektów opracowano z wykorzystaniem blokujących się części, aby stworzyć wyszukane projekty.

Arkusze polipropylenowe są popularnym wyborem dla kolekcjonerów kart kolekcjonerskich; są one wyposażone w kieszenie (dziewięć na karty o standardowym rozmiarze) do wkładania kart i służą do ochrony ich stanu i są przeznaczone do przechowywania w segregatorze.

Polipropylen ekspandowany (EPP) to piankowa forma polipropylenu. EPP ma bardzo dobre właściwości udarowe ze względu na niską sztywność; pozwala to EPP powrócić do swojego kształtu po uderzeniach. EPP jest szeroko stosowany przez hobbystów w modelach samolotów i innych pojazdach sterowanych radiowo. Dzieje się tak głównie ze względu na jego zdolność do pochłaniania uderzeń, co czyni go idealnym materiałem na samoloty RC dla początkujących i amatorów.

Do produkcji jednostek napędowych do głośników wykorzystuje się polipropylen. Pionierami jego zastosowania byli inżynierowie z BBC, a prawa patentowe zostały później zakupione przez Mission Electronics do użytku w ich głośnikach Mission Freedom i Mission 737 Renaissance.

Włókna polipropylenowe stosowane są jako dodatek do betonu w celu zwiększenia wytrzymałości oraz ograniczenia pękania i odpryskiwania. Na obszarach narażonych na trzęsienia ziemi, tj. w Kalifornii, włókna PP dodaje się do gleby w celu poprawy wytrzymałości gleby i tłumienia podczas budowy fundamentów konstrukcji takich jak budynki, mosty itp.

W bębnach polipropylenowych stosuje się polipropylen.

Odzież

Polipropylen jest głównym polimerem stosowanym we włókninach, z czego ponad 50% jest stosowany w pieluszkach i produktach sanitarnych, gdzie jest poddawany obróbce tak, aby wchłaniał wodę (hydrofilowy), a nie naturalnie odpychał wodę (hydrofobowy). Inne interesujące zastosowania włókniny obejmują filtry powietrza, gazu i cieczy, w których włókna można formować w arkusze lub wstęgi, które można plisować, tworząc wkłady lub warstwy filtrujące z różną wydajnością w zakresie od 0.5 do 30 mikrometrów. Takie zastosowania występują w domach jako filtry do wody lub w filtrach typu klimatyzacja. Duże powierzchnie i naturalnie oleofilowe włókniny polipropylenowe są idealnymi pochłaniaczami wycieków ropy za pomocą znanych pływających barier w pobliżu wycieków ropy na rzekach.

Polipropylen, zwany także „polipro”, był używany do produkcji warstw podstawowych na zimne dni, takich jak koszule z długim rękawem lub długa bielizna. Polipropylen stosowany jest również w odzieży na ciepłe dni, w której odprowadza pot ze skóry. Niedawno, poliester zastąpił polipropylen w tych zastosowaniach w armii amerykańskiej, np ECWCS. Chociaż ubrania polipropylenowe nie są łatwopalne, mogą się stopić, co może spowodować poważne oparzenia, jeśli użytkownik ulegnie eksplozji lub pożarowi. Bielizna polipropylenowa znana jest z tego, że zatrzymuje nieprzyjemny zapach ciała, który jest następnie trudny do usunięcia. Obecna generacja poliestru nie ma tej wady.

Niektórzy projektanci mody zaadaptowali polipropylen do budowy biżuterii i innych przedmiotów do noszenia.

Dyrektorem

Jego najczęstszym zastosowaniem medycznym jest syntetyczny, niewchłanialny szew Prolene.

Polipropylen był stosowany w operacjach naprawy przepuklin i wypadania narządów miednicy w celu ochrony organizmu przed nowymi przepuklinami w tym samym miejscu. Niewielki kawałek materiału umieszcza się w miejscu przepukliny, pod skórą. Jest on bezbolesny i rzadko, jeśli w ogóle, odrzucany przez organizm. Jednakże siatka polipropylenowa powoduje erozję otaczającej ją tkanki w niepewnym okresie od dni do lat. W związku z tym FDA wydała kilka ostrzeżeń dotyczących stosowania zestawów medycznych z siatką polipropylenową do niektórych zastosowań w przypadku wypadania narządów miednicy mniejszej, szczególnie gdy są one wprowadzane w pobliżu ściany pochwy ze względu na ciągły wzrost liczby nadżerek tkanek powodowanych przez siatkę zgłaszanych przez pacjentki przez ostatnich kilka lat. Ostatnio, 3 stycznia 2012 r., FDA nakazała 35 producentom tych produktów siatkowych zbadanie skutków ubocznych tych urządzeń.

Początkowo uważany za obojętny, stwierdzono, że polipropylen ulega degradacji w organizmie. Zdegradowany materiał tworzy na włóknach siatki przypominającą korę skorupę i jest podatny na pękanie.

Model samolotu EPP

Od 2001 roku spienione pianki polipropylenowe (EPP) zyskują na popularności i znajdują zastosowanie jako materiał konstrukcyjny w hobbystycznych modelach samolotów sterowanych radiem. W przeciwieństwie do spienionej pianki polistyrenowej (EPS), która jest krucha i łatwo pęka pod wpływem uderzenia, pianka EPP jest w stanie bardzo dobrze absorbować uderzenia kinetyczne bez pękania, zachowuje swój pierwotny kształt i wykazuje właściwości pamięci, które pozwalają jej powrócić do pierwotnego kształtu w krótkim czasie. krótka ilość czasu. W rezultacie model sterowany radiowo, którego skrzydła i kadłub zbudowano z pianki EPP, jest niezwykle sprężysty i jest w stanie absorbować uderzenia, które spowodowałyby całkowite zniszczenie modeli wykonanych z lżejszych, tradycyjnych materiałów, takich jak balsa czy nawet pianki EPS. Modele EPP pokryte niedrogimi taśmami samoprzylepnymi impregnowanymi włóknem szklanym często wykazują znacznie zwiększoną wytrzymałość mechaniczną w połączeniu z lekkością i wykończeniem powierzchni porównywalnym z modelami wyżej wymienionych typów. EPP jest również chemicznie wysoce obojętny, co pozwala na stosowanie szerokiej gamy różnych klejów. EPP można formować na gorąco, a powierzchnie można łatwo wykończyć za pomocą narzędzi skrawających i papierów ściernych. Główne obszary modelarstwa, w których EPP znalazła dużą akceptację, to:

• Szybowce napędzane wiatrem
• Modele elektryczne profilowe do wnętrz z napędem elektrycznym
• Ręcznie uruchamiane szybowce dla małych dzieci

W dziedzinie szybowania po zboczach EPP znalazła największe uznanie i zastosowanie, ponieważ pozwala na budowę sterowanych radiowo modeli szybowców o dużej wytrzymałości i zwrotności. W rezultacie dyscypliny walki na zboczach (aktywny proces, w którym zaprzyjaźnieni zawodnicy próbują wytrącić swoje samoloty z powietrza poprzez bezpośredni kontakt) i wyścigi na pylonach stokowych stały się powszechne, co jest bezpośrednią konsekwencją właściwości wytrzymałościowych materiału EPP.

Budownictwo

Kiedy w latach 2002–2014 remontowano katedrę na Teneryfie, katedrę La Laguna, okazało się, że sklepienia i kopuła są w dość złym stanie. Dlatego te części budynku rozebrano i zastąpiono konstrukcjami z polipropylenu. Odnotowano, że było to pierwsze zastosowanie tego materiału na taką skalę w budynkach.

Recykling

Polipropylen nadaje się do recyklingu i ma numer „5”. kod identyfikacyjny żywicy.

Naprawa

Wiele przedmiotów wykonanych jest z polipropylenu właśnie dlatego, że jest sprężysty i odporny na większość rozpuszczalników i klejów. Ponadto dostępnych jest bardzo niewiele klejów przeznaczonych specjalnie do klejenia PP. Jednakże przedmioty z litego PP, które nie podlegają nadmiernemu zginaniu, można z powodzeniem połączyć za pomocą dwuskładnikowego kleju epoksydowego lub za pomocą pistoletów do klejenia na gorąco. Przygotowanie jest ważne i często pomocne jest zszorstkowanie powierzchni pilnikiem, papierem ściernym lub innym materiałem ściernym, aby zapewnić lepsze zakotwienie kleju. Zaleca się również oczyszczenie spirytusem mineralnym lub podobnym alkoholem przed klejeniem, aby usunąć oleje lub inne zanieczyszczenia. Mogą być wymagane pewne eksperymenty. Dostępne są również kleje przemysłowe do PP, ale ich znalezienie może być trudne, szczególnie w sklepie detalicznym.

PP można stopić za pomocą techniki szybkiego zgrzewania. W przypadku szybkiego zgrzewania spawarka do tworzyw sztucznych, podobna wyglądem i mocą do lutownicy, jest wyposażona w rurkę zasilającą dla pręta spawalniczego z tworzywa sztucznego. Końcówka Speed ​​nagrzewa pręt i podłoże, jednocześnie dociskając stopiony pręt spawalniczy do odpowiedniego położenia. Do złącza wkłada się koralik zmiękczonego tworzywa sztucznego, a części i pręt spawalniczy łączą się. W przypadku polipropylenu stopiony pręt spawalniczy należy „zmieszać” z półstopionym materiałem podstawowym, który jest wytwarzany lub naprawiany. „Pistolet” z szybką końcówką to zasadniczo lutownica z szeroką, płaską końcówką, której można używać do topienia złącza spawanego i materiału wypełniającego w celu utworzenia połączenia.

Problemy zdrowotne

Grupa Robocza ds. Środowiska klasyfikuje PP jako stwarzający zagrożenie od niskiego do umiarkowanego. PP jest barwiony w masie, do jego barwienia nie używa się wody, w przeciwieństwie do bawełny.

W 2008 roku badacze z Kanady stwierdzili, że z niektórych polipropylenowych artykułów laboratoryjnych wyciekają czwartorzędowe amoniowe biocydy i oleamid, co wpływa na wyniki eksperymentów. Ponieważ polipropylen jest używany w wielu pojemnikach na żywność, np. na jogurt, rzecznik mediów Health Canada Paul Duchesne powiedział, że departament dokona przeglądu ustaleń, aby ustalić, czy konieczne są kroki w celu ochrony konsumentów.